Historia Kościoła i parafii św. Wawrzyńca

Pierwotnie kościół w Wołowie był świątynią katolicką, jednak od XVI do drugiej połowy XX w. służył protestantom. Od 1975 r. kościół znów jest katolicki. Jego budowa rozpoczęła się w 1391.

W latach 1406–1408 został nakryty sklepieniami. W 1465 oraz w 1689 r. świątynia częściowo spłonęła. Została jednak odbudowana, a w roku 1701 rozpoczęła się tu, trwająca 10 lat, rozbudowa w stylu barokowym. W 1908 r. prace restauratorskie przeprowadził Hans Schlicht. Remont odbył się w latach 1975–1980.

Kościół jest budowlą murowaną z cegły, orientowaną, trzynawową. Wydłużone prezbiterium zakończone jest poligonalnie. Od strony północnej znajduje się wieża i zakrystia, od strony południowej umiejscowiono kaplicę. Budowla jest oskarpowana, jej dachy są dwuspadowe. Prezbiterium i zakrystia posiadają sklepienie krzyżowo – żebrowe, a korpus nawowy - sklepienia klasztorne. We wnętrzu zachował się XVIII-wieczny ołtarz i organy pochodzące z ok. 1716 r. Nie ma wątpliwości, że ich budowniczym był Adam Horatius Casparini z Wrocławia - jeden z najsłynniejszych organomistrzów owego czasu.

Prace konstrukcyjne i stolarskie przy budowie organów powierzono Nicolausowi Arnoldtowi z Wołowa. Instrument otrzymał osiem głosów w manułach oraz pięć głosów, poruszanych pedałami. Niestety organy nie przetrwały jednak w swej pierwotnej formie, ucierpiały bowiem po pożarze w 1781 r., wskutek zawalenia się szczytu fasady. Wymieniono wówczas środkową część instrumentu. Ponownie uzupełniane były w latach 1935–1936

Ambona i empory w kościele p.w. św. Wawrzyńca pochodzą z połowy XVIII w, zaś znajdujące się tu epitafia i nagrobki z okresu od XVI do XVIII w. Od 2001 r. w kościele odbywa się Międzynarodowy Festiwal Muzyki Organowej.