Sakrament Chorych

Kościół wierzy i wyznaje, że wśród siedmiu sakramentów istnieje jeden specjalnie przeznaczony do umocnienia osób szczególnie dotkniętych chorobą - namaszczenie chorych. [KKK 1511]

Jeśli chory, który został namaszczony, odzyskał zdrowie, w przypadku nowej ciężkiej choroby może ponownie przyjąć ten sakrament. W ciągu tej samej choroby namaszczenie chorych może być udzielone powtórnie, jeśli choroba się pogłębia. Jest rzeczą stosowną przyjąć sakrament namaszczenia przed trudną operacją. Odnosi się to także do osób starszych, u których pogłębia się starość. [KKK 1515]

Sakramentu namaszczenia chorych kapłani naszej Parafii udzielają w pierwsze piątki miesiąca w domach osób chorych , na Mszy św. w Dzień Chorych 11 lutego oraz w inne dni na prośbę rodziny czy chorego. W nagłych przypadkach Sakrament namaszczenia chorych jest udzielany na każde wezwanie.

Kto i kiedy może przyjąć namaszczenie chorych

Namaszczenie chorych nie jest sakramentem przeznaczonym tylko dla tych, którzy znajdują się w ostatecznym niebezpieczeństwie utraty życia. Odpowiednia pora na przyjęcie tego sakramentu jest już wówczas, gdy wierny znajdzie się w niebezpieczeństwie na skutek choroby lub starości. Sakrament ten może zostać ponownie udzielony, jeśli chory po wyzdrowieniu znowu ciężko zachoruje lub jeśli w czasie trwania tej samej choroby niebezpieczeństwo stanie się poważniejsze.

Podstawą do przyjęcia Sakramentu namaszczenia jest stan łaski uświęcającej (spowiedź i komunia św.).

Nie wolno udzielać namaszczenia chorych tym, którzy uparcie trwają w jawnym grzechu ciężkim, osobom niepraktykującym, niewierzącym.

Nigdy nie udziela się Sakramentu namaszczenia umarłym. Ksiądz wezwany do chorego, który już umarł, tylko modli się za zmarłego, aby uwolnił go od grzechów i przyjął do swego Królestwa. Jeśli istnieje poważna i uzasadniona wątpliwość, czy chory rzeczywiście już umarł można udzielić mu Sakramentu namaszczenia warunkowo.

Przygotowanie do udzielenia Sakramentu chorych

Przed przyjściem kapłana należy przygotować stolik przykryty białym obrusem, na którym stawia się zapalone świece, krzyż, ewentualnie wodę święconą. Na tak przygotowanym stoliku kładzie kapłan Najświętszy Sakrament oraz oleje. W czasie udzielania Sakramentu namaszczenia chorych powinni modlić się wspólnie także domownicy.

Jeżeli chory chce wyspowiadać się z grzechów, członkowie rodziny powinni wyjść z pokoju, ale dobrze by było, gdyby po zakończeniu spowiedzi wrócili i włączyli się w dalszą modlitwę.

Jesteśmy odpowiedzialni za wezwanie księdza do chorego, który o to poprosi. Zaniedbanie tego obowiązku obciąża nasze sumienie. Tak samo gdy wiemy, że stan chorego jest ciężki, a mimo to zaniedbujemy ten obowiązek.

Więcej informacji na temat Sakramentów można uzyskać czytając:

Instrukcję Episkopatu Polski

Kodeks Prawa Kanonicznego

POGRZEB KATOLICKI - NIE JEST SAKRAMENTEM

W czasie pogrzebu może być udzielany sakrament Pokuty i sprawowana Msza św. z Komunią św.

Kościół, który jak matka nosił sakramentalnie w swoim łonie chrześcijanina podczas jego ziemskiej pielgrzymki, towarzyszy mu na końcu jego drogi, by oddać go "w ręce Ojca". Ofiaruje on Ojcu, w Chrystusie, dziecko Jego łaski i w nadziei składa w ziemi zasiew ciała, które zmartwychwstanie w chwale. Ofiarowanie to dokonuje się w pełni w czasie celebracji Ofiary eucharystycznej. Błogosławieństwa, które ją poprzedzają i po niej następują, są sakramentaliami. [KKK 1683]

Potrzebne dokumenty do załatwienia pogrzebu:

Akt zgonu z USC i karta dla celów pochowania
Potwierdzenie, czy zmarły był zaopatrzony sakramentem namaszczenia chorych i wiatykiem od kapelana szpitala lub kapłana, który udzielił wymienionych sakramentów
Zgoda własnej parafii, jeśli pogrzeb odbywa się na terenie innej parafii.